تأثیر مراقبت خانواده محور بر رضایت مندی خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه

مقدمه: رضایت خانواده، پیامد قابل سنجش مهم کیفیت مراقبت در بخش مراقبت ویژه می باشد. حمایت معنوی و درگیر کردن خانواده در فرآیند تصمیم گیری در مورد بیمار، نقش مهمی در رضایت آن ها دارد. به نظر می رسد مراقبت خانواده محور، یکی از رویکردهای دارای قابلیت دستیابی به این هدف باشد؛ ولی هنوز اطلاعات در این زمینه در کشور ما اندک است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر مراقبت خانواده محور بر رضایت مندی خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه بزرگسال انجام گرفت.   روش کار: این مطالعه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 1392 در دو بخش مراقبت ویژه داخلی و جراحی اعصاب بیمارستان شهید رهنمون یزد انجام شد. با نمونه گیری تصادفی، عضو خانواده 74 بیمار وارد مطالعه شدند. گردآوری اطلاعات با پرسشنامه در روز سوم و هفتم بستری انجام شد. پس از تکمیل اولیه پرسشنامه، خانواده بیماران گروه مداخله، تحت مراقبت خانواده محور و گروه کنترل، تحت مراقبت روتین قرار گرفتند. داده های قبل و بعد از مداخله تحت نرم افزار spss نسخه 18 تجزیه و تحلیل شد.   یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره اولیه رضایت خانواده در گروه کنترل 88/11±86/56 و در گروه تجربه 12/13±80/54 بود که در مقایسه تفاوت معناداری نداشت (480/0= p ). بعد از اجرای مداخله، افزایش معنادار آماری نمره رضایت گروه تجربه (61/10±66) نسبت به گروه کنترل (62/10±68/55) نشان داده شد (0001/0> p ).   نتیجه گیری: طبق نتایج حاصله، مراقبت خانواده محور می تواند رضایت خانواده بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه را ارتقا بخشد. لذا پیشنهاد می شود این مدل مراقبت در بخش های مراقبت ویژه بکار گرفته شود و برنامه ریزی جهت رفع موانع اجرای مراقبت خانواده محور، مد نظر سیاست گزاران حرفه پرستاری قرار گیرد.